अनेक वर्षापुर्वी कोकणात किनारपट्टीच्या एका गरीब गावात भिवा नावाचा एक गुराखी मुलगा राहत होता. त्याचे आ‌ई वडील कोण, हा मुलगा कोठुन आला, कसा आला हे कोणालाच माहीत नव्हते. गावाबाहेर रहाणाऱ्या एक म्हाताऱ्या बा‌ईने त्याला लहानाचा मोठा केला. त्या म्हातारीच्या काही गा‌ई होत्या. भिवाला कळायला लागल्यापासुन त्याच्या आजीच्या गा‌ई बैलाना चरायला नेणे हेच त्याचे काम.
आ‌ई वडिलांचा पत्ता नसलेल्या भिवाचे वय काय हे ही कोणाला माहित नव्हते. दिसायचा तो १८/१९ चा. पण सगळ्या गावकऱ्यांचे एकमत होतेकी हा भिवा दिसायला खुपच देखणा होता. त्याच्या ओठावर नुकतीच मिसरुड फुटत होती. त्याचे काळे भोर अस्तव्यस्त वाढलेले लांब सडक केस त्याच्या देखण्या चेहऱ्याला अगदी शोभुन दिसत. दिवसभरच्या मेहनतीने त्याचे मुळचा मजबुत बांधा अजुन कणखर होवुन हात पाय चांगले मजबुत व छाती पिळदार झाली होती. सतत उन्हात राहिल्यामुळे त्याचे चेहरा व अंग रापलेले होते तरी मुळचा त्याचा गौर वर्ण काही लपत नसे.
त्या काळातल्या रिवाजानुसार कमरेला लंगोटी व वरती आखुड उघडी बंडी घालुन त्याच्या डौलदार चालीने कधी काळी भिवा गावात ऐटीत फिरायला जा‌ई तेव्हा सर्वांचे लक्ष वेधुन घे‌ई. गावातल्या मुली, लग्न झालेल्या तरण्या बायका, मध्यमवयीन बायका इतकेच काय म्हाताऱ्या कोताऱ्याही भिवाकडे वळुन वळुन पहात, विषेशतः त्याच्या कमरेखाली समोरच्या बाजुला फुगत चाललेल्या लंगोटीकडे. निरिक्षर व निरागस भिवाला मात्र याचा काहीच पत्ता नव्हता, असता तरी त्याला यातले काहीच कळायचे नाही इतका तो निरागस होता.
भिवाच्या गावावर एका सुलतानाचे राज्य होते. राज्य म्हणजे काय एक पाण्यात बांधलेला एक समुद्री किल्ला होता व त्याच्या आजुबाजुची मुठभर गावे इतपतच त्या सुलतानाचे राज्य. हा सुलतान होता एक तुर्कस्तानी हशबी. तुर्कस्तानातुन आलेला एक मोगलांचा सरदार मोहिमे साठी कोकणात उतरला व मोक्याच्या जागेवर एक अभेद्य किल्ला बांधुन आजुबाजुच्या रयतेवर राज्य करु लागला. एक दिवस सरदाराचा सुलतान झाला.
सध्याच्या सुलतानाच्या बापाने ब्रिटीश सैंन्याला मराठ्यांच्या विरुद्धच्या मोहीमेत मदत केली होती. म्हणुन तो ब्रिटीशांचा मित्र झाला व दोन चार गावे अजुन त्याच्या राज्यात जोडुन सुलतान बनुन राहिला. या सुलतानाच्या मृत्युनंतर त्याचा धाकटा भा‌उ हा सध्याचा सुलतान राज्य करु लागला.
मोगलांच्या रिवाजाप्रमाणे या सुलतानाचा मोठा जनानखाना होता. मोठ्या सुलतानाच्या दोन बेगमा व नव्या सुलतानाच्या दोन अशा चार बेगमा त्या जनानखान्यावर राज्य करत. या जनानखानाला सुरक्षा देत सुल्तानाच्या मर्जीतले हशबी ’हिजडे’. हे छक्के खास आफ्रिकेतुन आलेले असत. अतिशय क्रुर व पाताळयंत्री असलेले हे तृतीयपंथी सुलटानाच्या ऐयाशीची काळजी घेत. यात जनानखानाची काळजी आलीच.
त्यांना सर्वत्र संचार करायला परवानगी असल्याने आतल्या गोटातल्या अनेक बातम्या त्यांना असल्यामुळे बेगमा तर त्यांना घाबरतच, पण सुलतानालाही ते मुठीत ठेवुन असत. त्याच्या क्रुरतेच्या अनेक आख्खायीकांमुळे गावातले लोक तर त्यांना फारच घाबरुन असत.
सुलतानाच्या सर्वात धाकट्या बेगमेने तिच्या जनानखानाच्या प्रमुख हिजड्याला गावातुन एक मुलगा जनानखानाच्या कामासाठी धरुन आणायची आज्ञ्या दिली. तो हशबी हिजडा शोध करत गोवोगावी फिरत शेवटी भिवाच्या गावात आला.
सायंकाळ झाली होती. अंधार पडायला लागला होता. भिवा त्याच्या गा‌ईंना घेवुन रमत गमत घराला परतत होता. त्याच्या द्यानी मनी नसता अचानक तो काळा कभिन्न हशबी त्याच्यासमोर उभा राहिला.
त्याने एका झटक्यात भिवाची मानगुट पकडली व एका फडक्याने त्याच्या मुसक्या बांधल्या. भिवाला त्याने त्याच्या शक्तीशाली हातात उचलुन घेतले व त्याच्या घोड्यावर घालुन हातपायही बांधुन टाकले व घोड्याला टाच दिली.
भितीने थरथर कापणारा भिवा बिचारा काहीच प्रतिकार करु शकला नाही. संध्याकाळच्या वेळी आजुबाजुला कणीच नव्हते बिचाऱ्या भिवाला मदत करायला.
तो हिजडा भिवाला घोड्यावर घालुन सरळ सुलतानाच्या किल्ल्यावर दाखल झाला. त्याला कुठेही संचाराला परवानगी असल्याने, अगदी जनानखानाही त्याला मज्जाव नसल्याने तो तडक छोट्या बेगमेच्या महालात दाखल झाला. बेगमेच्या दासीकडे भिवाचे गठडे त्याने हवाली केले व तो निघुन गेला. ती दासी डोळे बांधलेल्या भिवाला धाकट्या बेगमेच्या आतल्या एका गुप्त खोलीत घेवुन गेली.
गुप्त महालाचे दार बंद करुन त्या दासीने भिवाचे हातपाय सोडले. त्याच्या चेहऱ्यावर तोंड व डोळे बांधलेला रुमाल काढला तसे भेदरलेल्या, घाबरलेल्या भिवाचा देखणा चेहरा तिच्या नजरेला आला. भिवाच्या नजरेस बेगमेच्या तीन दास्या पडल्या.
त्या त्याच्याकडे उत्सुकतेने पाहत त्याला तिनही दिशेने न्याहळत होत्या. त्यातल्या एका दासीने फिदीफिदी हसत त्याचा लंगोट कुरवाळत त्याचे चुंबन घ्यायला सुरवात केली. पण दुसरीने तिला दटावले व बेगमसाहेबाच्या घुश्श्याची आठवण करुन दिली तशी ती भिवापासुन ना‌इलाजाने दुर झाली.
त्याला त्या कोठडीत एकट्याला ठेवुन बाहेरुन कडी घालुन त्या सगळ्या बेगमेला बातमी द्यायला निघुन गेल्या.
ही धाकटी बेगम इराणची होती व फक्त २० वर्षाची होती. अतिशय सुंदर असलेली ही बेगम सुलतनाची सर्वात लाडकी होती. तिचा सुलतानाशी निकाह होवुन ४/५ वर्षे झाली होती. सुलतानाच्या चार बेगमा व बाहेरची लफडी, यामुळे तो हल्ली या बेगमेच्या वाटेला जेमतेम १०/१५ दिवसातुन एक दिवस यायचा. बाकीच्यांना तर त्याचे दर्शन महिना दोन महिने होत नसे.
तरुण बेगम उंच, व उफाड्याच्या बांध्याची होती. सुलतान हल्ली तिला बिछान्यात समाधान देवु शकत नसे. त्यामुळे मुळची अतिशय कामुक असलेल्या त्या स्त्रीच्या मनाची व शरीराची अतिशय तगमग होत होती. ती अजुबाजुच्या महालात नीट पाहीले, तेव्हा तिच्या लक्षात आले की सगळ्या बेगमांनी तरुण मुले गुप्तपणे या कामाला ठेवली आहेत. प्रत्येक बेगमेने हिजड्यांच्या मदतीने आपापली सोय करुन घेतली होती.
या बेगमेनेही प्रमुख हिजड्याच्या मदतीने तिचा कट रचला होता. ती तिच्या महलात बसुन दासी काय ’बातमी’ देते याची दोन दिवसापासुन वाट पहात होती. इतका उशीर झाला म्हणुन ती खर तर चिडलेली होती. तिने नजरेने "आज काय झाले?" असा प्रश्न केला. पण हसत आलेल्या दासींना पाहुन तिला त्यांनी न सांगता उत्तर मिळाले.
तिची आवडती दासी त्या मुलाच्या सुंदरतेचे रसभरीत वर्णन करु लागताच बेगमेच्या तोंडावर हास्य उमटले. तिची छाती जोरात धडधडायला लागली व तिची गोरी काया आरक्त झाली.
दासीने तिला जेव्हा सांगीतले की तो बिचारा मुलगा किती देखणा व फारच भोळा भाबडा आहे तसेच त्याचे कौमार्य अजुन अबाधित असावे असे वाटते, हे ऐकुन बेगमने तिच्या मांड्या एकामेकावर चोळायला सुरवात केली हे त्या चाणाक्ष दासीच्या नजरेतुन सुटले नाही.
बेगमने त्या दासीला फर्मावले"जा त्या मुलाला माझ्याकडे घेवुन ये. त्याला आणल्यावर लगेच त्याच्यासाठी चांगले जेवण घेवुन ये. त्या बिचाऱ्याला भुक लागली असेल."
ती मुख्य दासी त्या मुलाला आणायला त्या गुप्त दालनात परत गेली. दार उघडुन तिने कडी लावुन घेतली. भिवा बिचारा एका कोपऱ्यात बसुन गुढग्यात खाली मान घालुन रडत होता. त्या दासीला आलेले पाहुन तो भेदरुन तिच्याकडे पाहु लागला. मुख्य दासी पुढे झाली. तिने भिवाला जवळ घेतला व त्याचे चेहऱ्यावरुन वाहणारे अश्रू पुसले.
"हे बघ मुला तु घाबरु नको. तुझे ते भिकारडे दिवस आता संपले. छोट्या बेगमेने तुला आपला गुलाम बनवायचे ठरवले आहे. तुला तिची सेवा करायला मिळेल. तुला पैसा अडका कसलीच कमतरता भासणार नाही. तुला फक्त तिच्याशी व आमच्याशी नीट वागायला, व आमचे ऐकायला लागेल. तसेच इथे काय चालते त्याची वाच्यता तु कुठेही केले नाहीस तर तुझा इकडे व्यवस्थीत निभाव लागेल."
भिवाने त्या दासीचे ऐकुन मान डोलावली. आता येथुन जिवंतपणी सुटका नाही हे समजण्या इतकी अक्कल त्याला आली होती. नाही ऐकले तर एकतर हे लोक आपल्याला मारुन टाकतील किंवा त्यांच्या काळकोठडीत खितपत राहायला लागेल हेही त्याला कळत होते.
दासीने इशारा करुन त्याला तिच्या मागे यायला सांगीतले. भिवा आज्ञ्याधारकासारखा तिच्यामागुन एका अरुंद अंधाऱ्या बोळातुन निमुटपणे चालु लागला. त्या बोळापुढे एक दालन लागले. येथे अनेक पलीते पेटवलेले होते. त्या उजेडात तिथले वैभव दिसत होते. त्याने आयुष्यात प्रथमच अतिशय ऐशा आरामासाठी बनवलेले ते दालन पहाताच भिवा अगदी चकीत झाला. त्यात कोणीच नव्हते. दासीने त्याला बेगमेच्या अंतःपुरात नेले व दार लावुन घेतले.
बेगमेचे शयनयान बाहेरच्या दालनापेक्षा कितीतरी पट आलिशान होते. त्याकडे पाहुन त्याची नजरच फिरली. पण त्याची बेगमेकडे पाहताना फारच वा‌ईत स्थिती झाली. भिवा बेगमेकडे विस्मयाने पहातच राहिला. असे सौंदर्य त्याने त्याच्या छोट्या आयुष्यात पाहीलेले नव्हते. त्याच्यासमोर एक मडमेसारखी गोरी पान उंच अतिशय सुंदर चेहऱ्याची, लांब पिंगट केस सुटे सोडलेली, रेशमी भरजरी वस्त्रांनी ल्यायलेली, दागिन्यांनी मढलेली एक रुबाबदार विशीतली स्त्री उभी होती.
त्याने त्याच्या गावात एकदा एका गोऱ्या साहेबा बरोबर त्याची गोरी मडम पाहिली होती. पण त्याच्यासमोरची स्त्री कितीतरी पटीनी सुंदर होती. दालनात लपलपत्या पलीत्यांच्या प्रकाशात त्या स्त्रीचे हिरव्या रंगाचे डोळे तिच्या अंगावरच्या हिऱ्याप्रमाणे चमकत होते. ती त्याच्याकडे पाहत हसली तसे तिचे छोटे सफेद दात चमकले.
भिवाला पाहुन बेगम खुश झाल्यासारखी दिसली. त्याचा कोवळा चेहरा, तरुण पिळदार शरीर पाहुन तिला आनंद झालेला तिच्या चेहऱ्यावर दासीला स्पष्ट दिसला. तिचे डोळे विस्फारले व चेहऱ्यावर स्मित झळकले.
तिने त्याच्या भोवती फिरत एक फेरी मारली व दासीकडे समाधानाने पाहत मान डोलावली. भिवाला न समजणाऱ्या भाषेत तिने दासीला काहीतरी सांगीतले. दासीने कुजबुजत त्याच्या कानात सांगीतले, "बेगमसाहेबा तुझ्यावर खुश आहे. तिला तु आवडलास!"
बेगम त्याच्या जवळ आली व तिने त्याच्या अगदी जवळुन परत एक प्रदक्षिणा मारली व परत दासीला आज्ञ्या दिली.
हुकुमानुसार दासी त्याचा हात धरुन आतल्या बाजुला असलेल्या न्हाणीघरात नेले व तिथल्या चांदीच्या आसनावत भिवाला बसायला सांगीतले. भिवाच्या अंगावरचे कपडे तिने ओरबाडुन काढले व शेजारील तांब्याच्या घंगाळात असलेल्या कढत पाण्याने त्याला स्नान घातले.
एका वस्त्राने त्याचे अंग व केस पुसुन कपडे न घालता त्याला बाहेर चलण्याचा इशारा केला. तो लाजत हाताने त्याचा गुह्यभाग झाकत बाहेर निघाला. दासीने त्याचा हात झटकुन बाजुला केला व त्याला नजरेनेच इशारा केला.
बेगम एका आसनावर बसुन त्याला तिच्या मोठ्या हिरव्या डोळ्यानी पहात होती. चालताना भिवाचे सुप्तावस्थेतले खालती पडलेले लिंग हलत होते. बेगमेची नजर तिथे खिळली. तो तिच्यासमोर आला तसा तिने त्याचा हात धरला व तिच्या शेजारच्या आसनावर बसवला व मराठीत विचारले. "तुझे नाव काय?"
तिला मराठी येते हे ऐकुन भिवा चमकला. "भिवा." त्याच्या घशातुन जेमतेम शब्द फुटला.
"भिवा तुला भुक लागली?" भिवाच्या पोटात भुकेचा डोंब उसळला होता. त्याने जोराजोराने होकारार्थी मान हलवली.
बेगमेने दासीला जेवण आणायला सांगीतले. दासी जायला वळली तसे बेगमेने,"आजापासुन भिवा माझा गुलाम आहे. फक्त माझा! कळले? त्याला कोणीही इतरानी त्रास दिलेला मला चालणार नाही."
’जी बेगमसाहेबा" म्हणत दासी मुजरा करुन गेली.
"भिवा तु अजीबात घाबरु नकोस. आजपासुन तु माझ्या महालात राहशील. तु मी सांगीन ते ऐकलेस तर तुझे भले हो‌इल. पण ऐकले नाहीस तर मी तुला त्या हिजड्यांच्या हवाली करेन." तिने पुढे काही न बोलता त्याच्याकडे कठोर मुद्रेने पाहिले.
हिजड्याचे नाव काढताच भिवाच्या शरीरातुन भितीची एक लहर उठली. पण तो काही बोलला नाही.
तरुण बेगमेचा चेहरा परत सौम्य झाला. तिने उठुन भिवाचा हात धरुन उभे केले. भिवाच्या अंगावर अजुनही पाण्याचे थेंब चमकत होते व केसातुन पाणी ठिबकत होते. बाजुला पडलेल्या वस्त्र हातात घेवुन तिने भिवाच्या अंगावरचे ते थेंब अलगद टिपायला सुरवात केली.
भिवाच्या शरीरावर एकही केस नव्हता. त्याचे नितळ निरोगी शरीराला अंघोळीनंतरही एक छान पुरुषी वास येत होता. बेगेमेने नाकपुड्या फुलवत तो वास छातीत भरुन घेतला. त्याचे केस पुसायला तिने त्याला तिच्या जवळ ओढला तसे भिवाला तिने लावलेल्या उंची अत्तराचा वास आला. तिच्या त्याच्या पाठीवर असलेल्या हाताची उब त्याला जाणवली.
केस पुसुन झाल्यावर बेगमेचा हात पाठीवरुन सरकत त्याच्या कुल्ल्यावर आला. तिथे नसलेले पाणी पुसत बेगमेने पुढे त्याच्या लिंगावर वस्त्र फिरवायला सुरवात केली. निरागस भिवाला अजुनही लज्जेशिवाय काहीच दुसरी भावना नव्हती. त्याचे नरम व आखडलेले लिंग वरुन खालुन पुसुन, तिने त्याचे अंडकोष तिच्या दुसऱ्या हातात घेतले व हलकेच दाबले.
बेगमेच्या हातातले वस्त्र खाली गळले व तिने त्याचे लिंग हाताच्या मुठीत घेतले. सुप्त असुनही तिच्या मुठीच्या चार अंगुळे बाहेर आलेले ते कोवळे लिंग हातात घेताच बेगमच्या शरीरातुन एक लहर उठली.
भिवाच्या नकळत त्याचे लिंग ताठरले.
बेगमेच्या उरातली धड्धड वाढली. तिचा श्वास जोरात चालायला लागला. तिचे मोठे डोळे अजुनही विस्फारले. कसाबसा तिने तिच्या कामुक भावनांना आवर घालत तिने त्याचे लिंग सोडले व ती त्याला दंडाने पकडुन ती त्याच्याकडे पाहु लागली.
बेगमेचे चमकते हिरवे डोळे, तिचे लखाकणारे हिरे, दागदागिने, दंडावर जाणवणारी तिच्या शरीराची धग, त्याने कधी न अनुभवलेला तिच्या अंगाचा मादक वास, याने भिवा भारावला व जणु मंत्रमुग्ध होवुन तिच्याकडे पहातच राहिला. आज त्याच्या शरिरात काही वेगळीच भावना निरमाण होत होती व त्याचे शरीर थरथरत होते. त्याला जाणवत होते की त्याचे लिंग सुजले होते तर गोट्या आक्रसल्या होत्या.
बाहेरच्या दरवाज्यावरच्या टकटकीने त्या दोघांना भान आले.
"जा दार उघड." बेगमेने सांगीतले. भिवाने कडी काढुन दार उघडले. तीन दास्या अन्नाने भरलेले थाळे घेवुन आत आल्या. एकीने खाली गालीच्यावर एक रेशमी वस्त्र पांघरले, त्यावर हातातल्या थाळ्या ठेवल्या व वाकुन मुजरा करुन त्या निघुन गेल्या. भिवाने न सांगता स्वतःहुन दार दार बंद करुन त्याला कडी घातली व बेगमेकडे पाहिले.
Indian Sex Stories in Regional Language - Tamil Sex Stories, Mallu Sex Stories, Kannada sex stories
No comments:
Post a Comment